O Bori Stankoviću - Jovan Skerlić

...Na njegovoj poetičnoj liri nema mnogo žica. On zna za ljubav-strast, istočnjački zanosan ,,dert'' i bolni ,,sevdah'', ljubav-oluju, ljubav-stradanje, ljubav-fatalnost, ,,božansku bolest'' koju su stari opisivali, koja sažiže i uništava. Celo njegovo delo je, kako veli Jovan Dučić, ,,jedna velika ljubavna groznica''. Samo, posle te ljubavi ostaje gorak talog melanholije, tuga nad prolaznošću svega i nad nemilostivom prozom života, onaj prirodan ,,žal za mladost'' koji je Stanković silnije i lepše opevao no iko. Svi njegovi junaci i junakinje boluju od te iste ljubavne boljke, svi govore jednim istim jezikom, ali osećaju tako silno, govore tako lepo da se ne oseća monotonija tipova, predmeta i osećanja, no se sve izdiže nad Vranjem i našim dobom, i daje jak utisak velike, večite drame ljudskog života.

Iz knjige ,,Istorija nove srpske književnosti''